Büyük Açılış

Konu: Büyük Açılış Cuma Mart 18, 2011 10:39 pm

6 Mart 2009
Dewoac Meydanı
Kurgu
Kurallar

Karakterler ve Rol Sıraları;
1 Raven Orlov
2 Pierretta Scylla
3 M.Sona McDiable
4 Amberjill Baudelaire
5 Eva Vella Evans
6 -
7 Catherine Russell
8 Lachesis Paparizou
9 Alessandra Valente
10 Phoebe Nox Viatrix
11 -
12 Adrithiel
13 Lexlander
14 Artemis Voule
15 Audrey Jade Shaw
16 Seraphina
17 Violet Castle

Hatırlatmalar;
& Rol oyunlarınızın çok uzun olmamasına dikkat edin.
& Rp sıralaması laf olsun diye yapılmamıştır. Bu sıraya uymanız gerekir.
& Her 5 rpde bir Vis Sanctus oyuna katılacaktır. Bu düzene uymayı unutmayınız.
& Emin olmadığınız herhangi bir konuda varsayımda bulunarak yazmayıp yöneticilere danışmalısınız.
& Sırası geldiğinde rol oyununu bir günden fazla geciktiren karkaterler ceza puanı alacaktır.
& Vis Sanctus'un müdahalelerine uymayan üyeler de uygun şekillerde ceza alacaktır.

Konu: Geri: Büyük Açılış Cuma Mart 18, 2011 10:47 pm

Genel;

İlkbahar güzelliklerini sunmak için fazla zaman kaybetmemeye karar vermiş olacaktı ki o sabah, uzun kış soğuklarının son kalıntıları olan ince buz tabakası da kayboluvermişti. Uzun zaman sonra insanlar gönül rahatlığı ile kendilerini sokağa bırakmıştı. Kuşların, küçük, sevinçli çocukların, insan kahkahalarının rapsodisinde insanlar kendilerini kaybedip dans etmeye başlayacak gibi duruyorlardı. Dükkânlar zoraki tatillerinin sonunu duyurmak istercesine gıcırdayan kepenklerini olanca hızlarıyla kaldırıyorlardı. Kaldırımlar ayakkabıların o ince tıkırtılarının yankılarıyla çınlıyordu. Areous’da hayat yeniden akmaya başlamıştı.

Bütün o mutluluk kargaşasının yanında telaşla oradan oraya koşturanlar da vardı. Retro Palace çalışanları gibi. Günün verdiği heyecanla, bitirmeleri gereken işlerdeki en küçük aksaklıkta patlayacak küçük el bombaları gibilerdi. Masaları düzenliyor, menüleri kontrol ediyor, birbirlerine durmaksızın talimatlar veriyorlardı. Büyük açılış günü onlar için beklediklerinden daha fazla heyecan getirmişti.

Kapısı ardına kadar açık, ufak ama ferah kafenin yola bakan geniş camında büyük bir kâğıt asılı duruyordu;

“RETRO PALACE AÇILDI. AÇILIŞ GÜNÜNE ÖZEL BÜTÜN İÇECEKLER ÜCRETSİZDİR!”

Masaların büyük çoğunluğu boştu ancak çalışanlar bunu saatin henüz erken olduğuna bağlıyordu. Saat on ikiyi çoktan geçmişti. Yine de mantıklı olarak düşünüldüğünde, dışarı çıkmaktaki ilk fırsatını, kahve içmeye ayırmazdı çoğu kimse. İhtiyaçların giderilmesi gibi öncelikleri mutlaka olacaktı. Ancak kafe çalışanları kendilerine de itiraf edemeseler de, ortamın bu denli durgun oluşu heyecanlarını durmaksızın törpülüyordu.
Mekan;

Dewoac Meydanı’nda bir kavşağın hemen kıyısında, iki yolun dik kesiştiği bir köşe başında bulunan kafenin dışarıya bakan iki duvarı tamamen camdan oluşuyordu. İçeride dairesel masalar asitmerik bir şekilde dağılmıştı. Yerler koyu kahverengi döşemelerle kaplıyken duvarlarda açık kahve ve beyaz renklerden desenler vardı. Bir duvarda ise boylu boyunca kahve çekirdekleri ile dolu bir duvar kağıdı vardı. Kafede nereden bakılsa on dört masa vardı. Biri erkek olmak üzere üç servis elemanı durmadan masaların arasında koşturup duruyordu. Kapının hemen karşısında bir kasa, bitişiğinde ise kapının bulunduğu duvara paralel uzanan, raflarında pastaların dizili olduğu vitrin vardı. Kasanın hemen arkasındaki mutfağa açılan kapıdan, kafenin içine doğru yoğun bir kahve ve pasta kokusu yayılıyordu.

Konu: Geri: Büyük Açılış C.tesi Mart 19, 2011 11:24 am

Arkadaşları ile kararlaştırdıkları saatten baya önce evden çıkmak zorunda kalmıştı Raven. O yüzden erken vakitte Retro Palace tenha görünüyordu, hatta tüm canlı nüfusunun yaşlı bir çift ve kendisinden oluştuğu söylenebilirdi. Yinede halinden memnun, böyle olacağını tahmin ederek çantasına tıkıştırdığı aşk romanlarından birini çıkartıp masasına yerleştirdi ve mekânın içinde garsonu bulmak adına göz gezdirdi. Garson hırslı çabasını tezgahın ardından bile fark etmiş olacak, ufacık kafeyi bir solukta geçti ve masasının önünde bitti. “Filtre kahve lütfen.” dedi canlı bir sesle Raven. Ardından peçeteliklerin yanında duran menüye uzandı ve şöyle bir baktı. “İki tane de çilekli cheesecake istiyorum.” Garson siparişi not düşerek uzaklaştı.

Romanını okurken bir gözü de kapıdaydı, pekala yalnız da idare edebilirdi ama bir iki saate kalmadan kafenin kalabalıklaşacağını bildiğinden Raven huzursuz hissetmişti, aslında başka bir huzursuzluk da olabilirdi bu, sabah uyanıp da nedenini saptayamadığı huzursuzluklardan. Raven genelde onları görmezden gelirdi, Retro Palace’da da aynı şeyi yaptı, içinde bir anda peydahlanan huzursuzluk yerine kafenin dizaynında kullanılan renklerin uyumunu ve kitap karakterlerinin bahtsızlığını düşündü. Siparişleri de kısa sürede gelmişti zaten. Kurt gibi aç bir midenin çağrısına kulak verdi kalabalık artarken.

Konu: Geri: Büyük Açılış Paz Mart 20, 2011 8:43 pm

Yine tek takılacağını bildiği için erkenden gitmek istememişti açılışa Etta. Ve çoğu arkadaşı şu anda Retro Palace'de kahvelerini yudumlarken, esmer lanceus ahşap döşemelerin soğukluğuna aldırmadan ince bir taytla orada oturmuş ve elindeki kalemle eski yaprakların oluşturduğu deftere birkaç şey karalıyordu. Bugünün güzel geçmesi gerekirdi ama yine yeni bir acı, yine yeni bir hüzün vardı. Öncelikle Scott'ı özlemişti. Bir Nigra olmasına rağmen, annesi Lyr'nın yaptığını yapmamış; aksine ona sahip çıkan kişiyi özlemişti. Oldukça uzun süredir görüşememiş olması onu hergün, her dakika, her saniye üzüyordu ve özlemini arttırıyordu.

"Payına düşen-düşmeyen tüm avuntuları kendine yonta yonta, beni avuntusuz bir hiçlikte bıraktın. Şimdi bunca yok oluşumun ardına; sana benden bahsedeceğim desem, dilsiz ve sessiz konuşmalarımla, yine kendimi boğarım… İşte bu yüzden; yokluğun varlığı olan sessizliğim; sus biraz!"

Üzerini değiştirip çıkmıştı bulunduğu yerden. Dewoac Meydanı'na doğru yürümeye başladığında tanıdık birkaç yüz görmesine rağmen ne bir selam nidası duymuş, ne de birinden adını işitmişti. Ama buna aldırmamalıydı. Hep varolan bir şey için böylesine her laf aralığında yakınmamalıydı. Açılışın olacağı mekana geldiğinde burnuna doğru süzülen kahve kokusu ile dudakları kıvrılmıştı hafifte olsa, yukarıya doğru. Eğer bu akşam yalnız olacaksa ortalarda bir yerlerde takılmaya gerek yok düşüncesiyle mekanın köşe ve ıssız kalan kısımlarından birine kurulmuştu esmer kız. Garsonun yanına gelmesini beklerken etrafı da süzüyordu. Gittikçe kalabalıklaşmaya başlayan bu yerde bu akşam heyecanlı bir şeyler olmazsa; hem yalnızlıktan hem de onun getirisi olan sıkıntıdan öleceğini biliyordu Etta. Bu yüzden siparişini verirken farklı olaylarla karşı karşıya kalmayı umut ediyordu.

Konu: Geri: Büyük Açılış Ptsi Mart 21, 2011 6:16 pm

Konu: Geri: Büyük Açılış Salı Mart 22, 2011 8:30 pm

Hafif bir rüzgar, perdeleri havalandırarak, içeri ışık girmesini sağlamış, Amber’ın kafasını önündeki kağıttan kaldırmasına sebep olmuştu. Pencereyi kapamak için yerinden kalktı ve odanın öbür ucuna gitti Amber. Dışarı baktı, etraf kalabalıktı, insanlar güneşin ısıttığı yılın bu zamanlarından yararlanmak istiyorlardı. Bir süre pencerenin önünde dikildikten sonra dışarı çıkmaya karar verdi, hazırlandıktan sonra kapıyı kilitleyip Dewoac Meydanına doğru yürümeye başladı, hatırladığı kadarıyla o gün bir kafenin açılışı vardı.
Yaklaşık 5- 10 dakika sonra kafeye varmıştı. Köşe başında, cam duvarlarından içerisi görünen bir yerdi, içeride masadan masaya koşuşturan garsonlar, sohbet eden insanlar vardı. Amber kapıyı itip içeri girdi. Burnuna pasta ve kahve kokuları geliyordu. Kahve çekirdekleri olan duvar kağıdı tarafından, yuvarlak bir masaya oturdu. Boynuna çapraz astığı çantasını çıkarıp yanındaki sandalyeye koydu ve çevresine bakındı. İçeride hoş bir ambiyans vardı, bir pastanın içinde olmak gibi diye düşündü Amberjill. Menüyü eline aldı ve garsonu çağırdı, “ Ben bir… White chocolate mocha ve… frambuazlı pasta alayım.” Garson gülümseyerek başını tamam anlamında salladı ve kasaya gitti. Amber yarım kalmış çizimini çantasından çıkardı ve saate baktı. Ne sıkıcı bir gün…

Konu: Geri: Büyük Açılış Cuma Mart 25, 2011 4:44 pm

Bir o kadar süslü bir o kadar mutheşem kapıyı sertçe kapattı.Merdivende topuklu ayakkabılarının sesi yankılanırken büyük babasına lanet ediyordu. Merdivenlerin bittiği noktada onu bekleyen siyah bir araba güneş altında parıldıyordu.Onu pas geçerek yürümeye başladı. Arkasında hissettiği ışığın gücüyle sinirlendi. Korumalar bir hayalet gibi onu izliyordu. Hışımla arkasına dönüp bakışlarıyla “Defolun” dedi. Korumalar ilk önce kararsız kalmışa benziyorlardı lakin Eva sinirlendiğinde onlara nasıl işkence edeceğini de biliyorlardı. Eva yürümeye devam ettiğinde arkasında hayaletler yoktu artık. Bir taksiye binip hızla Aerous kentine doğru yol aldı. Aerous son zamanlarda onun popüler kentiydi. Her taraf nigralarla kaynarken tehlikeye atılmaktan başka bir şey yapmıyordu yine. Başını arkaya atıp iç çekti ve umursamazlıktan geldi gerçeği. Her zamanki gibi kaçıyordu yine gerçeklerden.

Taksiden hızla inip yavaş etrafına göz gezdirdi. Yeni açılan bir kafe vardı. Sıcak bir kahve... Başka ne isteyebilirdi ki. Hızla oraya yürümeye başladı lakin havadaki gariplik onu durdurdu. Tüyleri diken diken olurken başını gökyüzüne çevirdi. Bulutlar daha karaydı bu gün. Bir felaketin habercisi gibi hem üzülüyor hem de heyecanlanıyorlardı. Negatif enerji gökyüzünden yer doğru akıyordu. Bir şey olacaktı. Endişeleyle bakışlarını tekrar etrafına yönlendirdi. Saçlarını öperek geçen bir rüzgar peyda olurken güzel kaşları çatıldı. Yaşamın gülümsemesi yavaş yavaş solup yerini kuşkuyla bakan bir yüz ifadesine bıraktı.

Retro Palace’e doğru adım atmaya başlarken hala o negatif havayı hissediyordu. Adımları sert asi ve güçlüydü. Bakışları etrafına yaşamı yayarken gülümsemesi yine aynı parlaklıkta ortaya çıkmıştı. Kafeyi girip kendine boş bir yer buldu. Sandalyeye yavaş otururken kafenin kalabağına göz gezdirdi. Bir aksilik yok gibi gözüküyordu. Kahvesi önüne gelirken hafifçe iç çekip bakışlarını pencereden ona bakan gökyüzüne çevirdi. Güzeldi ulaşılmazdı ve hazırlıklıydı. Ne olacaksa bu gün, Eva ona hazırlıklıydı.

Konu: Geri: Büyük Açılış Salı Mart 29, 2011 5:27 pm

Kafe ağır ağır dolmaya başlamışken, müşterilerin bir kısmı yaklaşan felaketi hissetmişti bile. Belki mucize? Ya da tanrının ufak bir dokunuşu? Ya da en basit ihtimaliyle hayatlarını saran sihir… Ancak sorunun cevabı ne olursa olsun bir tanesi dahi kalkıp gitme ve kendi kabuğuna çekilip olacakları bekleme gibi bir girişiminde bulunmadı. Neşesi artan garsonlar masalar arasında fır dönerken, bir açılıp bir kapanan cam kapı içeri yeni müşterileri alıyor, o kısacık anlarda sokağın tatlı gürültüsü içeri dolup hayat üflüyordu. Evet görünürde en ufak bir kötülük yoktu. Evet kafe dolmaya devam ediyordu. Ve evet;

Bütün hepsi ölümlerine biraz daha yaklaşıyordu.

Konu: Geri: Büyük Açılış Çarş. Mart 30, 2011 3:54 pm

İlkbaharın izlerini taşıyan doğanın uyanışı, kutsal bir büyü gibi çevreyi sarmış, doğanın her bir parçasına uyanma izni vermişti. Areous şehrine kuş bakışı bir görüntü sunan, odanın içindeki hava git gide boğucu olmaya başlamıştı. Oysa bakanlığa geleli sadece bir saat olmuştu. Odanın her köşesinde Catherine’nin tuhaf zevklerinin izleri vardı. Ceviz masanın üzerinde duran kum saati, gittiği şehirlerden getirdiği gotik ağırlıklı tablolar ve eski zamanlardan kalma kemiklerden yapışmış minyatür heykel, onun karışık yapısını gözler önüne seriyordu. Catherine camdan şehrin manzarasını izlerken, Sonantis’te yaşadıklarının muhasebesini tutuyordu. Özel yeteneğini kullanarak bakanlığa gelmeden önce orada yaşadığı kaosu unutması zaman alacaktı. Bir yere ait olmayı başaramasa da bir süre Areous’ta kalmak zorundaydı ve bu can sıkıntısının temelini oluşturuyordu. Telefonun çalmasıyla düşüncelerinden sıyrıldı. Ahizenin diğer ucundan sekreteri Darci’nin çekingen sesi geliyordu. Öğleden sonraki toplantıyı bildirmesinden sonra yanıt beklemeden telefonu kapatacak kadar zeki bir alba’ydı. Catherine’nin böyle şeylerden nefret ettiğini bilmesine yetecek kadar deneyim sahibi olmuştu. “Tamam, bir saat dayandım. Şimdi özgürlük zamanı Cat” Tıslayan sesinin ardından kimseye bakmadan, ya da verdikleri selamları almadan kendini bakanlıktan dışarı attı. Toplantıya kadar en az iki saati vardı ve bunu o bina da geçirmeye niyeti yoktu.

Meydana doğru ilerlerken çevresindeki kalabalığı umursamıyordu. Mükemmel yaşamlarının izleri olan kahkahaları duymazdan gelmeyi başardı. Daima yalnız olmaya alıştığından buna uygun bir yer arıyordu. Dewoac meydanına geldiğinde durum neredeyse umutsuzdu, ancak kahvenin yoğun kokusunu duyana kadar. Önünden geçtiği kafenin camdan duvarından içeriye baktığında küçük ama hoş bir yer diye düşündü. Fazla kalabalık olmaması ise yeri mükemmel sınıfına sokmaya yetmişti. Cam kapıdan içeri girdiği anda yoğun kahve kokunun onu sarmasına izin verdi. Neredeyse gülümseyen bir ifadeyle en köşede ve arkada bulunan yuvarlak masaya geçti. Siyah dar pantolonu ve krem rengi gömleğiyle tezatlığını yansıtmış olsa da ortama uyumlu görünüyordu.

Yanına gelen ve gereksiz bir neşeyi yüzünden yansıtan garsona, sert ve tek düze bir sesle siparişini vardı. “Bir fincan Macchiato ve çikolatalı Muffin lütfen”Sertliği karşısında garsonun asılan yüzüne aldırmadan kafenin içindekilere baktı. Geldiğinden beri ilk kez ortamdaki ağır sıkıntı ve kasveti farkına vardı. İlk başta içindeki sıkıntıdan kaynaklandığını düşünsede de farklı bir şey olduğuna artık emindi. Beklide kalkıp gitmeliydi, tam bunu düşünürken bay sırıtkan garson kahve ve keki getirdi. Kahvenin kokusu her şeyi silmeye yetecek kadar güçlüydü. Cat, kızıl saçlarını arkaya savurarak kahvesinden bir yudum aldı ve dışarıdaki hengameyi izlemeye koyuldu. Küçük bir kafe de ne olabilirdi ki?..

Konu: Geri: Büyük Açılış Çarş. Mart 30, 2011 7:29 pm

Derin nefeslere rağmen kendine gelememişti Lachesis. Göz kapakları şişmişti ve buna sebebiyet veren şey bir enfeksiyon değildi, bunun fazlasıyla bilincindeydi. Dün gece ‘eğlence’yi biraz fazla kaçırmış olmalıydı; zira gözünün önünde uçuşan koyunlardan başka hiçbir şey yoktu. Görüşü yerleşmeye başladığında duraksadı, paslı, gümüş bir sigara tablasının dibinde duruyordu. Burnuna girmek için çırpınan küller bir yana, sırtındaki ağırlık yadsınamaz bir vaziyetteydi. Doğrulmaya çalıştı, sırtındaki her neyse –kimse demek daha doğru olurdu–, ona sağlam küfürler savurdu ve sırtına tırnaklarını geçirdi. Bu tırnakları anımsıyordu ve bunu garipsememesi mümkün değildi. Gerçek, onun tüylerini ürpertmedi, sadece… Tanımadığı bir kızla birlikte olmuştu. Önemli olan kısım ‘bir kız’ kısmı değildi; eşcinsel olduğunu kabullenmişti. ‘Tanımadığı’ parçası büyük bir sorundu, ne zamandan beri nefesine aşinalaşmadığı insanlarla birlikte oluyordu? Birbirine dolanan parlak kızıl saçlarını arkaya itti ve yanındaki paketten bir sigara aldı. Dalgın bir şekilde dumanı içine çekerken duraksadı. Hayır, ‘o’nu düşünmek istemiyordu. Tamam, belki istiyordu; ama istememesi gerekirdi, değil mi? Neyse ki, bunu düşündürmeyecek şeyler vardı: Mesela sadece sutyeniyle duruyordu ve ensesini yalayıp geçen hafif poyraz, ona üşümesini adeta emrediyordu. Tanımadığı bir kızın kıyafetlerini giymesi ne kadar doğruydu bilmiyordu; ama kıyafetlerini bulamayınca yaptı işte, başka çaresi var mıydı sanki?

Poyrazın durmuş, buzların kaybolmuş olması güzeldi. Uzun zamandır, dört gözle beklediği bahar, zevkini çıkarması için çırpınıyordu. Eve gitmek istemediğine karar vermesiyle, Dewoac Meydanı’na çıkması arasında en fazla üç saniye vardı. Omuzlarını çıplak bırakacak şekilde topladığı saçlarına giden ellerini sonunda durdurabildiğinde, uzun zamandır yapılmakta olan Retro Palace adlı mekânın camlarında asılı bir kağıt duruyor olduğunu fark etti. Aradaki mesafe ve ağrıyan başı yüzünden cümleyi üç kere okuması gerekmiş olsa da, kararını vermişti, hem kahve kendine gelmesini de sağlardı. Sutyen askılarını bir daha elden geçirdi ve yüzüne basit bir gülümseme yerleştirerek, içeri girdi. Ortam fena sayılmazdı, aslında epey iyiydi. İçerideki masalar, simetri hastası halasını delirtebilirdi; bu yüzden derin bir oh çekti Lachesis, çığlıklarından hiç hoşlanmazdı zaten. Kahve çekirdekleriyle bezenmiş duvar kağıdının hemen önündeki masaya ilerliyordu ki, gözü ‘o’na takıldı. Yanına gitmemek gibi bir şansı var mıydı? Üstelik ağzının etrafındaki çilekli cheesecake parçacıklarıyla çok hoş göründüğünü itiraf etmezse, kendini öldürmesi gerekirdi. Gerçek şuydu ki: Raven, hoş bir kızdı ve onunla ilgilenmiyordu. Bunu önemsemiyormuş gibi yapsa da önemsediği apaçıktı. Utangaç bir ifade ve onunla orantılı bir ses tonu: “Oturabilir miyim?” Ağzı fazlasıyla dolu olan Raven, başını onaylarcasına salladı. Lachesis, yavaşça rahat sandalyeye çöktü, bir şey söyleyemezdi. Yapamazdı işte, gözlerini kaçırdı ve garsona aceleyle siparişini verdi: “Viennese, lütfen.”

Konu: Geri: Büyük Açılış Çarş. Mart 30, 2011 9:24 pm

Alessandra,beyaz çarşafların içinde korkunç bir uyku uyurken,odasına aniden dalan hizmetli kadın ile önündeki arabaya korna çalan sinirli şöförlerin gürültüsü uykusunu keserek ona harika bir sabah hediye etti.Kadına bugün temizliğe ihtiyaç olmadığını söyledikten sonra,içinden lanet trafiğe sövmeyi sürdürerek,yerde duran beyaz yarasa kollu elbiseyi sıkılgan bir hareketle çekip aldı ve yatağa attı.Ardından ona bir hayli kısa gelen bol t-shirtü çıkartarak aynada vücudunu inceledi;hala sol kalçasının üstünde küçük bir yanık izi vardı,kendi hariç kimse fark etmiyor olsa bile yine de anıların canlanmasına engel değildi. Beyaz elbiseyi üzerine geçirdi ve aynanın karşısına geçerek göz kalemi çektikten sonra, rastgele avuçladığı birkaç zincir kolyeyi boyuna dolayarak kapıya yöneldi.

Kahve lekeleriyle dolu eski gri halıya bakarak otel koridorunun sonundaki asansöre bindi ve resepsiyona anahtarını bırakarak kapıdan uçarcasına çıktı.Hava kısmen güneşliydi,Alessandra'nın ruhu ise hep bulutluydu.Değişen tek şey sağnak yağışlar ya da fırtınalar olurdu.Bir kaç blok yürüdü ve yaşamı izledi.İnsanların nasıl mutluymuş gibi davrandıklarını,kendilerine güveniyormuş gibi otuz iki diş gülümseyerek yalan iltifatlarla başkalarının egosunu yaladığını.Her şeyin farkındaydı herkes ama her şeyin farkında değildi herkes.Daha doğrusu öyle davranıyordu.Ona çarpan kırmızı bisikletli genç çocuğun özrüne dikkat etmeden başını kaldırdı ve karşı kaldırımdaki kafeyi gördü.

Kafeden garip bir enerji yayılıyordu.İnsanı kendine çeken karanlık ve hırslı bir şeydi bu.Alessandra yeni mesleği yüzünden daima sakin ve mantıklı bir role bürünecek olsa da son bir kez mantığını boğazlayıp,tutkularına yönelebilirdi.Hem zaten bir insanın mantığı ile arzularının uyuştuğu ne zaman görülmüş ki?

Allessandra karşı kaldırıma,ona korna çalan arabalara aldırmadan geçti ve kafe kapısını açarak son kalan boş masalardan birine yerleşti.Bugün sıradan bir gün gibi görünsede,yağmur bulutları yaklaşıyordu.Şimşek dolu yağmur bulutları...

Konu: Geri: Büyük Açılış Perş. Mart 31, 2011 4:54 pm

Altın saçlı kız, sabah her zamanki saatte kalkmış, üstüne "Cuma" elbiselerinden birini geçirmişti. Tam çıkmak üzereyken arada yapması gereken o değişikliklerden birinin vaktinin geldiğini hissetti. Belki de bunu ona anımsatan odasının penceresinin hemen önündeki ağaç dalının üstündeki ilk tomurcuktu: Bahar, kapısını çalmak üzereydi. Durum böyleyken iyi bir ev sahibesi olmaktan başka ne seçeneği vardı ki?

Kalçasının en fazla 3 parmak altını kaplayacak kısalıkta, daracık siyah elbise, sıfır kol ve boğazlıydı. Boyun kısmını kaplayan kıpkırmızı kalın bir şerit elbise boyunca uzanıyordu. Phoenix, altına dizinin birkaç parmak üstüne dek uzanan siyah deri çizmeleri de giydi mi giysisi bütünlenecekti. Tabii henüz martta olduklarının da bilincinde olan genç alba, üstüne elbisenin kırmızısıyla aynı renkteki uzun pardösüyü almayı da ihmal etmedi. Giyim kuşam tamamlanınca alımlı kadın, işten gelir gelmez ayaklı portmantonun askılarından birine taktığı çantasını kaptığı gibi kendini evden dışarı atıverdi.

Evde oyalanmaktan hoşlanmazdı. İşe gidilecekse evde uyanmasından itibaren geçireceği süre belliydi: en fazla 20 dakika. Pardösünün rengindeki kırmızı ruju çantasının ön gözüne atmış olduğundan emindi. Asansörü beklerken ruju bulup çıkarmıştı bile. Kıpkırmızı rujla sınırlı makyajını tamamladığı anda asansörün kapısı, zemin kata varıldığını haber veren sesle açılmış ve aceleci alba hiç beklemeksizin önce asansörden, sonra da apartmandan çıkmıştı.

Evin oradaki her zamanki çörekçisinden her zamanki çikolata dolgulu çöreği kapıp, kadını beklemekte olan beyaz arabaya atladığında saat 9.00a ilerleyişini son sürat sürdürüyordu. Her iş gününde olduğu gibi tam 8.57de De İnferno'nun, 8.59da ise Baş Editör'ün ofisinin önündeydi. Baş editör koltuğunda oturan çekici lanceusla biraz cilveleştikten sonra günün ilk haberi için adamın ağzından laf almaya çalıştı. 9.08de odaya soluk soluğa dalan -ki bu yuvarlak göbekli tombik alba, Phoenix'in aksine her zaman her yere geç kalırdı- foto-muhabiri kolundan tuttuğu gibi ofisin dışına ve asansöre sürükledi.

Stan, senin yüzünden kaçırdığımız potansiyel haberlerin haddi hesabı yok! Bugün küçük haber için epey zaman kaybetme günü. Patron bizi meydandaki şu açılışa yolladı. Neyse, en azından biraz kahve içme fırsatımız olur, umarım. Ve eğer şanslıysak birkaç ünlü skandalı, hatta belki bakanlık soruşturması yakalayabiliriz!

Stan'in eski, kahverengi arabasına ancak sığışan ikili, çok geçmeden Retro Palace'ın önünde beklemeye geçmişti.

Konu: Geri: Büyük Açılış Salı Nis. 05, 2011 9:06 pm

Arelous – Dewoac Meydanı - Öğlen

Adrithiel, alnından süzülmekte olan ter damlasını, uzun kollu bluzunun yeniyle sildi.
Hava neden bu kadar sıcaktı?! Mevsim ilkbahardı, fakat tepedeki yerini çoktan almış olan güneş, bu basit gerçeği umursuyormuşa benzemiyordu. Eriyen karların oluşturduğu gölcükte minik adacıklar süzülüyor, doğru açıdan bakıldığında güneş ışığını gökkuşağı olarak yansıtıyorlardı.
Sıcak hava; Adrithiel’in, bir tanesine bile güvenebileceğini sanmadığı insanları dışarıya çekmişti. Oradan oraya aheste aheste yürüyorlardı, sesleri, sanki hiçbir şeyden çekinmiyorlarmışçasına yüksekti ve Adrithiel’in kendisini çocuklarla dolu bir oyun parkında gibi hissetmesine neden oluyorlardı. Konuşan, kıkırdayan çocuklarla dolu bir park.
Olduğu yere çömelip ayakkabılarının bağcıklarını düzeltirken, dağınık mavi saçlarının oluşturduğu perdenin arasından etrafı kolaçan etti. Etrafından gelip geçen insanlar arada bir ona bakıyordu, fakat ilgisiz, rastgele bakışlardı bunlar. Kızın yerinde kocaman bir kaya parçası olsaydı da bu şekilde bakarlardı herhalde. Kimse onu takip etmiyordu – güzel. Bakınmaya devam ederken, gözlerine ‘Bedava’ kelimesi takıldı.
Bedava ne?
Bağcığını alelacele bağladıktan sonra ayağa kalktı ve kelimeyi gördüğü yöne baktı. “Retro Palace açıldı. Açılış gününe özel bütün içecekler ücretsizdir!” diyordu kocaman afiş. Cam duvardan görebildiği kadarıyla içerisi kalabalıktı, fakat meydanın kalabalığı yanında hiçti bu kalabalık.
Adrithiel’in parası bitmişti, gidecek bir yeri yoktu ve bünyesi, biraz kafein için çığırmaktaydı.
İnce dudakları geniş bir gülümsemeye aralanırken, adımlarını mekâna doğru yönlendirdi.

Retro Palace

Adrithiel, hayatı boyunca onlarca, belki de yüzlerce motelde kalmıştı. Fiyatları minimumun altında olan bu moteller, konfor açısından zayıftı ve Adrithiel de bu konfor(suzluğ)a alışmıştı ister istemez – eğer bir duş su akıtıyorsa buraya beş yıldızlı diyebilirdi; duşun soğuk su akıtması veya banyonun bir grup entomolojiste beş yıllık malzeme çıkarabilecek kadar böcekle dolu olması ise önemsiz ayrıntılardı.
Gözlerini bu güzel ve rahat mekânda gezdirdi. Eğer estetik anlayışı toplanılıp çıkarılabilir bir şey olsaydı, Retro Palace, kaldığı tüm otellerin toplamını sollar, hatta koca bir fark bile bindirirdi.
Dikkati, elinde minik adisyon defteriyle ona yaklaşan garson tarafından bölündü. Kadın sorar gözlerle Adrithiel’e bakarken tükenmez kalemin kapağını dişleriyle çıkardı.
“Kahve istiyorum,” dedi Adrithiel. Kadın ağzını açmaya yeltendi, fakat Adrithiel’in tekrar konuşmaya başlaması üzerinde sözcükleri yutmak zorunda kaldı. “Sade bir kahve. Çikolata sosu veya karamel veya çilek istemiyorum, krema istemiyorum, şeker veya süt de istemiyorum. Normal, sade kahve. Tamam mı?”
Kadın siparişi deftere yazdıktan sonra gitti.
Adrithiel, gün içinde milyonuncu defa etrafına bakındı. Ne onu takip eden vardı, ne de tanıdık gelen biri; o halde neden birden bire kötü bir his dolmuştu içine?
Önüne dönüp peçetelerden birini yelpaze şeklinde kıvırmaya başladı sıkıntıyla. Sadece bir kahve, diye düşünerek ikna etmeye çalıştı kendini. Sonra gideceğim. Bu kadar kısa bir sürede başıma bela açamam ya?

Konu: Geri: Büyük Açılış Çarş. Nis. 06, 2011 5:44 pm

Belki merak, belki de bedava kahvenin etkisi, kafenin bu kadar dolu olmasının ve yaklaşan felaketin büyüklüğünün nedeniydi. Bir grup nigra çoktan yola çıkmıştı. Planları güvenlikten uzak bu küçük kafede nefes alan kimse bırakmamaktı. Bir kaçını yanlarında götüreceklerdi ritüel için ya da başka amaçlar uğruna. Ama sağ tanık bırakamazlardı. Ve bu önlenemez karanlık kuvvet pimi çekilmiş bir bomba gibiydi.

Durdurulamaz patlama.

Konu: Geri: Büyük Açılış Perş. Nis. 07, 2011 8:21 pm

Kendini gölgelerin içinden güneşin parlak kollarına bırakırken bakışları kafenin tabelasından bir an olsun ayrılmıyordu. Retro Palace. En fazla on beş dakika sürecekti. İçeri girecek ve önüne çıkan herkesi en ufak çekinme belirtisi göstermeden öldürecekti. Elbette yalnız değildi. Neredeyse bir aydır, kafenin açılacağını öğrendiği zamandan beri bu an için hazırlanıyordu. Her şey adım adım ve plana uygun ilerlemişti. Nigralarla bağlantı kurmuş, hepsini ikna etmiş ve planlı bir suikastın ortakları haline getirmişti. Benim suikastım. On altı kişilik koca bir grubu bu ufak kafeye yönlendirmek bir kümesin içine tilkiler bırakmak gibi bir şeydi, zaten çoğu isteyerek yanındaydı. Bu plana dahil olmak istemeyenler de, bu bilgi ile öylece ortalıkta dolaşamazlardı ne de olsa, ufak birer müdahale neticesinde buradaydılar. Lexlander, irade yeteneğinde bir kez daha şükretti.

Dört nigradan oluşan ön ekip ki karanlık yeteneğine sahip olanlardan seçilmişlerdi, kafeye dalıp herkezi zifiri karanlık ortasında bırakacaktı. Arkalarından irade yeteneğindeki yedi kişi geliyordu, onlar da olası ‘ışık’ kullanıcısı albaların ve kaçmaya yeltenen ‘boyut’ yeteneğindeki lanceusların kontrol altında tutulmasında görevliydiler. Geriye kalan beş nigra ise ölüm yeteneğine sahip olanlardı, üçü içeri girip birebir saldırılarda bulunacaktı, ikisi ise dışarıda durup önemli durumlarda diğerlerine haber verecekti. Kafenin hemen yirmi metre karşısında kaldırımda durmakta olan Lex’in yüzüne pek kullanmadığı sinsi bir gülümseme yerleşti. Sol yanındaki çalılıklara odaklandı ve orada mükemmel birşekilde kamufle olmuş Audrey ile gözgöze geldi. Birkaç gün önce o mağarada geçirdikleri geceye dair görüntüler beynine hücum etmeye başladığında bunun dikkatini dağıtmasına izin vermedi ve hızla genç kadına göz kırpıp tekrar kafeye odaklandı. Kapıyı inceledi. Odaklandı. Kısa bir an sonra hızlı adımlarla boş yolu geçti, kafenin kapısına vardı. Birkaç saniyelik duraksama anında ‘işte başlıyoruz’ diye fısıldadı. Ardından hasret duyduğu kan manzarası için ilk adımı attı. Kapıyı aralaması ile birlikte kafenin camlarının kararması bir olmuştu.

Konu: Geri: Büyük Açılış Cuma Nis. 08, 2011 6:48 pm

Retro Palace…
Artemis ve ekibinin haftalarca bir nevi katliam planına ev sahipliği yapacak olan yer. Açılış günü bu plan için en uygun olanı diye düşünüyordu Artemis. Nede olsa beleş içecekler herkesin dikkatini çekebilirdi. Bu plan Lexlander ve yandaşları tarafından kurulmuştu. İlk başta Artemis gibi karanlığa hükmedenler kafeye bir müşteri gibi girecek ve insanları görme yetisini kaybedene dek karanlığa boğacaklardı. Tıpkı küçükken karanlığın Artemis’i boğduğu gibi. Artemis ve üç kişi daha saklandıkları yerden çıkıp yavaşça kafeye doğru ilerlediler. İçeride insanlardan oluşan bir duvar vardı. Artemis birden insanların burada nasıl nefes aldıklarını merak etti. İçeride oksijen yok denecek kadar azdı. Herhalde bir kibrit çaksa en fazla bir salise yanardı, hatta belki de yanmaya tenezzül bile etmezdi.

Biraz beklediler. Nede olsa bu planın ardında Lexlander vardı ve plan o içeri girince işlevine başlayacaktı. Bir kaç saniye sonra Lexlander da içeri girdi. Ellerini yumruk yaparcasına sıktı Artemis.. Tek düşünebildiği mutlak karanlıktı. Bedeninden karanlığın kafeye akmasını hissetti. İnsanların bet çığlıklarına rağmen konsantrasyonunu hiç bozmuyordu. Evet, genç olabilirdi ve evet, deneyimli olmayabilirdi ama kendi çapında o da karanlığa hükmedebiliyordu. Planın ilk aşaması başarıyla gerçekleşmişti. Dışarıda güneş sokakları okşamasına rağmen kafenin içi zifiri karanlıktı. Olması gereken de bu değil miydi zaten?

Konu: Geri: Büyük Açılış Cuma Nis. 08, 2011 9:44 pm

Hava o gün inadına aydınlıktı. Sanki hüküm sürecek karanlığı boğmak için doğmuştu güneş. Yine de gücünün yetmeyeceğini düşündü Audrey saklandığı yerden. Zihni sürekli olarak yerlerine yerleşen nigraları kontrol ediyor, zihinlerinde fark etmeyecekleri minik adımlarla gezip, planın durumunu gözlüyordu. Bakışları ise az ileride ki kafeye sabitlenmişti. Kalabalık gittikçe artmış şimdi ise iğne atsan yere düşmeyecek kıvama gelmişti. İyi, diye düşündü, ne kadar kalabalık o kadar iyi… Bakışları kendisi gibi gölgelere saklanmış Lexlander’a kaydı, yüzünde zaferini şimdiden ilan eden bir komutanın gururlu gülümseyişi vardı. Başka bir adam olsa buna kızardı, daha içeri girmeden planı bitirmek de neyin nesiydi? Ama Lex’e kızamıyordu. Bu ona özgü bir şeydi… Muhteşem bir kendine güven, üstelik kızmaktan çok güç veriyordu bu gülüş ona. Hem kendine hem de plana daha çok güveniyordu. Planı kurgulayan adam da bir saniye ona dönüp göz kırptı ve tekrar kafeye döndü. Audrey de hafifçe gülümsemiş ve onun gibi Retro Palace’a dönmüştü. Biraz bekledi, Lex’in harekete geçtiğini hissettiği an, boş yola aydınlığa atıldı. Zaten bu ışık fazla yormayacaktı gözlerini, yoldan geçtikleri o kısa sürede parladı ve kafeye adım attıklarında söndü.

Müşteriler karanlığın getirdiği korkuyla sağa sola kaçışıyor ve nigraların tam da olmasını istedikleri gibi kaosun büyümesine yardımcı oluyorlardı. Gürültü gittikçe artıyordu. İlk anda bunun küçük bir enerji kesintisi olduğunu düşünenler bile nigraların, ölümün dostlarının gelişini hissetmişti artık. Audrey’in dudaklarında bir gülüş refleks gibi istemsiz belirdi. Bu zevkti, bu tutkuydu. Bu ölüm tutkusuydu. Bakır-bronz kanının ona verdiği ilk hediye… Sonunda karşı atakta bulunacak kadar toparlanan birkaç alba ve lanceus’un gücünü hissetti Audrey, bir şeyler oluyordu neyse ki karanlık devamlıydı. Arada küçük birkaç ışık parıltısı yanıp sönüyordu. Büyük ihtimalle ışık gücüne sahip ablaların sayısı azdı. İkinci kez gülümsedi. Lex’e döndü birileriyle meşgul görünüyordu. Muhtemelen bir alba ya da lanceus’u etkisi altına alıyordu. Odaklandı, Kafenin içindeki zihinlerde gezindi, hedefi boyut olan bir lanceusdu. Boyut değiştirip yardım çağırmasını istemezdi elbette. Zihnine açılan kapıyı yakaladı, güçsüz değildi ama mantığa da sahip değildi Audrey içeri süzüldü. Birkaç saniye sonra lanceus sandalyesine çökmüştü. Ancak başka bir zihne geçerken fark etti ki, hepsi bu kadar kolay olmayacaktı…

Konu: Geri: Büyük Açılış C.tesi Nis. 09, 2011 9:32 pm

Sırtını yasladığı beton dokunuşuyla soğumuştu sanki. Seraphina pek de uzak olmayan bir yerden, kafenin karanlık içinde kalışını izledi duygusuz gözlerle. Diğerlerinin aksine ne zevk alıyor, ne de zafer duygusu hissediyordu. İntikam duygusu yoktu içinde, öldürmek, öldürmüş olmak için öldürmekti onun için, ya da eski bir dostun tarafında yer almaktı. Lexlander, hayır diyemeyeceği bir insandı ve Seraphina’nın düşündüğü en son şey o isimdi ölüm gibi karanlık kafeye doğru ilk adımını atarken. O an düşünebildiği bir şey varsa o da kötülüğün tanımıydı. Doğru olduğuna inandıkları bir eylemi gerçekleştirmek, gözyaşlarının taşlaşmış kalplerine giden yolları açmasına izin vermemek, Contrea’ya yeni bir düzen getirmek kötülük müydü? Değildi. Kötülük, acımayışları, acelesizlikleri ve sebatlarıydı. Kalplerinde savaş nidaları atan savaşçılar ya da damarlarında savaş davulları yoktu. Taşlaşmışlar, bedenleri nasıl donmuşsa, hisleri de çoktan yaşanıp, geçmişte kalmış bir zamana ait olmuştu. Seraphina asla geri dönmemişti onlar için. Gülümsedi dudakları acı veren bir kırmızıya boyalıyken. Ardından karmaşaya adımını attı.

Aniden saldırıya geçmektense bekledi. Bekledi ki dişine göre birisi bulabilsin. Onun yerine kafe hala aydınlıktayken gezindiği zihinlerdeki hatıraları çaldı, kafenin gözlerinin önündeki karanlığını bastırmak adına gözlerini kapattı ve zihnindeki aydınlık imaja odaklandı. İçgüdülerini vücuduna bağlı, kırbacı andıran uzuvlarmış gibi önüne savururken her canlı bedenin varlığını hissetti karanlıkta ve sadece, zihninde gördükleri ile hareket etti. Seraphina sadece kendi görüşüne, kendi farkındalığına sahip değildi artık. Aynı anda onlarca göz bebeği ile görüyordu günah mahallini, katledilmek üzere olan canları ve tarih yazacak o günü. Eli, korkudan yapış yapış olmuş bir teni yalayıp geçerken uzakta bir yerlerde ışığın parlayışını gördü. İrade, Işık Alba’sına ulaştı ve ışığını, parlamamacasına söndürdü. Alba, Seraphina’nın tek bir emri ile öldürmüştü kendisini.

Konu: Geri: Büyük Açılış C.tesi Nis. 16, 2011 11:37 pm

Violet Castle adlı üye bir haftadan uzun süredir yazmadığından sırası atlanacaktır. Kendisine bir defaya mahsus cezaî yaptırımda bulunulmayacak. Sıradaki kişi, yani Raven Orlov rol oyununu yazabilir.

Konu: Geri: Büyük Açılış Paz Nis. 17, 2011 6:36 pm

Konu: Geri: Büyük Açılış C.tesi Haz. 04, 2011 9:00 pm

Oyuncuların katılımlarındaki aksaklıklar nedeniyle rol oyunu tamamlanamamıştır.
Bu oyunun sonunda;

Ağır bir hasar bıraktıktan sonra Nigra grubu kafeden ayrılır.
Dört ölü, bir çok da yaralı kalmıştır.
Raven Orlov adlı öğrenci Nigralarca rehin alınmış, bir buçuk hafta sonra kurtarılmıştır.

Aksaklıklardan dolayı, emeği geçen arkadaşlardan özür dileriz.

@ Contraria Vocantum

» Oyun Kurgusu 1; Büyük Açılış