Aşk Zamanı.

09.03.2009
Saat: 13.20 PM.
Veria Piknik Alanı/Lewona
Harmonia Helios & Danielle Harnett & Paul Carter

Sepetten küçük bir sandiviç daha aldım ve ısırdım. Dannie ve sandiviç marifetleri. Bu konuda onu kimse geçemezdi. Yemyeşil çimenlerin altında, güneş'in parlak ışıkları ile beraber oturuyorduk. Altımızda kırmızı-beyaz karali bir örtü vardı. Dannie özellikle şeçmişti. Tam bir piknik havası olması için. Ben her zaman ki gibi yüzüne karşı bir yorumda bulunmadım ancak iyi şeçimdi. Gerçek hayattan kaçmamızı kolaylaştırıyordu.
Sandiviçimden bir ısırık daha aldım ve Dannie'ye baktım. Bugün daha kıpır kıpırdı çünkü Paul gelecekti. Bence gelmesi boşunaydı. Ertesi gün yeniden şehre ve ailelerimizin yanına dönüyorduk. Tabi bu Paul. Onu kimse çözemiyordu. Dannie telefonuna gelen mesaj ile yerinde zıpladı ve parlayan gözleri ile telefonuna baktı. Ama yüzünün asılmasından dolayı anladığım kadarıyla Paul ya gelmiyordu ya da sadece Fashion Tale'den kıyafet indirimi mesajı gelmişti. En umursamaz yüz ifademi takarak Danielle'ye baktım.
''Ne oldu?'' dedim. Yüzü yavaşça bana döndü ve telefonun ekranını yüzüme doğru yaklaştırdı. 'Fashion Tale'de İlkbahar İndirimi Kaçırmayın!' Ne yazık ki Paul göndermemişti. Şu küçük tatilimizde daha fazla sorumluluk ve kalabalık istemiyordum ama Paul geliyordu ve sinirlerim göstermesimde zıplamıştı. Sepetin içinden bir karışık meyve nektarı çıkardım ve içmeye başladım. Dannie ise telefonuna kilitlenmişti ki arkamdan gelen ses ile garip bir sezgi duydum ve bakışlarımı arkaya çevirmem ile beraber Paul'un sus işareti yaparak parmak uçlarında Dannie'ye doğru yürüdüğünü gördüm. Evet, sanırım aşk zamanı başlıyordu.

Yaklaşık yarım saatten beri gözlerimi telefonumdan alamıyordum. Telefonun kilidinin açıyor, bekliyor, hiç bir mesaj gelmiyordu-Fashion Tale reklamları dışında- Gözlerim telefonda, bir elimle sandviçlerin olduğu tabağı bulup, bir sandviç almaya çalışıyordum. Başardığımda yani sandviçi aldığımda ağzımın nerede olduğunu bulmaya çalışıyordum. Çünkü düşüncelerim birileriyle çok meşguldü. Paul. Onu çok özlemiştim. Ona sarılmak için özlemle dolup taşıyordum, onunla konuşmak, onunla el ele dolaşmak.. Biliyorum, romantik bir yapım var.
Harmonia, bu halimi görüp defalarca iç çekmişti ama aslında bu halimle eğlendiğini biliyordum-belli etmese de- yani umarım öyledir. Biraz kafa dağıtmasını istiyordum. Ben çoktan dağıtmıştım, sıra ondaydı. Dün kafam bomboştu. Şimdi ise beni oylayan bir şeyler vardı. Dün yanında Har var işte deseniz bile, Har mi? derim. Yanımda olduğunu sadece onu görünce anlıyorum. Bu aslında beni mutlu eden şeylerden biri. Tamam çok garip gelebilir ama öyle. Bir an sadece ben varmışım gibi sonra onu görüyorum ve yanımda biri var oluyor.
Piknik için mükemmel bir yer seçmiştik. Ben seçmiştim mi desem. Harrie pek ilgilenmezdi böyle şeylerle. Onun için sakin bir ortam ise her şey güzeldi. Hem kırmızı kareli beyaz örtümüz ve sandviç, meyve sularımız bile vardı. Mutlu olmalıydı. Ben de Paul gelirse daha mutlu olacaktım. Yeniden telefonuma kitlendim. Hadi mesaj, mesaj! Çok mu şey istiyordum ki! Mesaj!

Harmonia'nın ifadesiz suratını es geçip Dannie'ye yürümeye devam ettim. Aslında parmak uçlarımda yürümeye desem daha doğru olur sanki. Gözlerini telefondan ayırmıyordu. Buraya geldiğim araçtan indiğimde ilk işim ona mesaj atmaktı ama ben atmamış ve ona şok verici bir süpriz yapmak istemiştim.
Eğildim ve yanağına bir öpücük koydum. İlk başta vücudunun buz kestiğini hissettim. Sonra kafasını çevirdi ve o güzel gözleri ile bana baktı. Yüzünde ki ifade değişikliği o kadar hızlı oldu ki çığlık atmasından korktum. Ama sadece üstüme atlamakla yetindi. Bana o kadar sıkı sarılıyordu nefes alamayacaktım. O sırada Harmonia'nın ifadesiz gözleri ile karşılaştım. Ama bir taraftan da gözleri sitem ediyordu. Neden geldin der gibi? Evet biliyordum ertesi gün geri dönüyorlardı ama Dannie daha fazla bekleyemezdim. Hem Anita'nın kıskacından kurtulmak istiyordum.
Lux'ta neredeyse beni bırakmayacaktı. Eski günlerin hatrına zaman geçirmek istiyordu. Evet, o benim çocukluk arkadaşım ama artık çocuk değiliz. Anita'yı kırmak istemiyorum. Annesi ile beraber oturduğumuz mahalleye taşındıklarında tüm çocuklar onu dışlamışlardı. Kuzgun kız diyorlardı ona. Hatta ona Nigra dediklerinin bile duymuştum. Ama bu çok saçmaydı. O bir Albaydı ve bileğinde bunu kanıtlayacak bir işaret bile vardı. Ama onu böyle bellemişlerdi.
Artık geçmişte kaldı bunlar. Onunla bu okula geldiğimde tamamen değişti. Gerçekten bir kuzguna, gece kızana benzemeye başladı. Bazen Albaların onu Nigra sanıp saldırmalarından korkuyordum. Ama o kendini koruyabilirdi. Sanırım. Ya da bunlar sadece boş avuntular.Dannie'nin bana uzattığı sandiviçi gördüğümde düşüncelerimden sıyrıldım ve ona döndüm.

Paul'da sandiviçlere yumulmuştu. Aniden tüm iştahım kaçmıştı. Dannie'nin ise gözleri çoktan Paul'dan başkasını görmez olmuştu. Onların bu aşk dolu sahnelerine artık katlanamayacak hale gelmiştim. Gözlerimi yediğim sandiviçten ayırmıyordum. Bu sayede Paul'un o garip bakışlarından kaçıyordum. Ama bir dürtü ile gözlerimi kaldırdım ve Paul'a baktım. O da bana bakıyordu. Dannie ise bunun farkında bile değildi. Melül melül Paul'a bakıyordu ama bunu farkedemeyecek kadar dalgındı. Hoş Paul herkese bakardı. Allisonie bir hayli bakardı, Anita'ya bazen bakardı ve bana mı? Tedirgin, meraklı bakardı. Bense her zaman ki gibi ifadesiz. Gözlerimi ondan ayırdım ve yavaş yavaş meyve suyunu içmeye başladım. Sonra sandviçimden bir ısırık daha aldım. Sonunda tüm sandiviçimi bitirdiğimde ayağa kalktım ve arkaya doğru yürümeye başladım. İşte tam o sırada Dannie beni farketti.
''Nereye Harrie!?'' diye bağırdı. Bense onu duymazdan geldim ve yürümeye devam ettim. Arkama dönpü Paul'un bakışlarına bir kez daha katlanamazdım.