Alessandra Valente

Geçmişten kalma her şey çok berrak.Fotoğraflar,şarkılar,isimler ve kavgalar.Hepsi çok keskin.O kadar keskin ki nasıl anlatacağımı bilemiyorum.Kendime bile itiraf edemiyorum,aile albümlerimiz küller halinde yatıyor,yanmış iskeletli bir evde.Uykum var,ama uyuyamam.Uyursam,kabus görmeyeceğim,hayattan sıyrılacağım evet,güzel rüyalar arasında boğulacağım saatlerce ama ya uyanınca ne olacak?Korkunç gerçeğe geri dönmek?Hayır,yeniden deli muamelesi görmek istemiyorum.Evet,bazı insanlara göre deliyim çünkü onlar tehlikenin sadece sözlük anlamını biliyorlar.Alevlerle vals yapıp,ölümden kaçan onlar değil.Kendi ailesini bir hiç uğuruna öldüren onlar değil.Salak bir akıl hastanesinde bir ay kalıp,yeni bir sayfa açmaya çalışanlar,o monoton şapşallar değil.Onlar güç kavgası için tepinip duran bir avuç tavuktan ibaret.



Dekorasyonu,Viktoryen ile Barok arasında değişen,yerleri kirli beyaz halı kaplı geniş bir odaya girdi.İki berjer koltuk yerde devrilmiş halde duruyordu.Çınardan yapılma küçük masa,üzerinde duran porselen kahve fincanları ile beraber yere devrilmişti.Fincanlardan yayılan kahve,masaya dökülmüş,tahta kabarmıştı.Bir kaç çiçekli ve çirkin vazo yere devrilmişti.Porselen ve cam kırıkları halının üzerinde hafifçe parlıyordu.Bir kaç ipek yastığın,kumaşı yırtılmış,kaz tüyleri etrafta uçuşuyordu.Topukları ise halıya batıp çıkıyordu,yavaşça aynaya doğru ilerledi.Altın çerçeveli büyük aynanın önünde durdu.Aynadaki görüntüye sessizce bakmaya başladı.Siyaha kaçan koyu kahverengi saçları,buz mavisi soğuk bakışlarını daha da keskinleştiriyordu.Vücudunu saran elbise yuvarlak hatlarını ve ince belini ortaya çıkararak,bedenine olağanüstü bir çekicilik kazandırıyordu. Kibirliyle doğru orantılı olarak yuvarlak uçlu hoş bir burna sahipti.Aynada incelediği görüntüden memnun kalmış olacak ki,kiraz kırmızısı dudaklarının kenarları zevkle kıvrıldı.Soyundan gelen karanlık bakışları parıldıyordu,daha gençti.Bu kadar karanlığı içinde taşımak ve ne olursa olsun soyuna karşı gelerek yaşamak için çok genç.



Akademinin en genç ve deneyimsiz öğretmeni olarak yeterince sakin.Daha önce hiç öğretmenlik yapmadı çünkü hiç öğretmenlik yapmak istemedi.Hala da istemiyor fakat 23 yaşında ve polis tarafından gezegen dışına çıkması yasaklanmış biri olarak,en uzak yer akademi onun için.Aklı sadece sekse,partilere ve marka kıyafetlere çalışan bir avuç ergene felsefe öğretmeye çalışmak için fazla hevesli olduğu söylenemez fakat bu işi alnının akıyla yapacağı kesin.Bir kaç gece iş yerine sarhoş gelsede genelde sorun çıkarmıyor gibi.



İçimde ki hava durumunu asla tahmin edemiyorum.Yaz güneşi dediğim an kasırgalar eserken,en berbat anlarda hafif meltemler geziniyor genelde içimde.Kendimi tanıdığımdan adım gibi eminim ama hala yüz yüze gelemedim kendimle çünkü korkuyorum.Karanlığın içinden asla çıkamamış bir salıncakta,bir o yana bir bu yana sallanan küçük bir kızla karşılaşmaktan korkuyorum.Daha tarafını seçememiş bir griyim sanırım.Tutkularım ve hırsım beni nereye yönlendireceğini bilmiyor.Bir hedefim bile yok dibe vuruyorum.Müziği seviyorum ama müzisyen olamam.Öldürmeyi seviyorum ama katil olamam.Aşkı seviyorum ama aşık olamam.”Olamam” dersem asla yaşayamam belki de ama hangimiz nasıl yaşanır biliyoruz ki?Sanırım sadece yürüyorum.Sağnak yağmura aldırmadan, şarkı söylemeyi seviyorum ve bunu yapabiliyorum.Şemsiyeleri sevmem,köpekleri de.Fazla yapışkanlar.Öğrencileri sevmiyorum ama öğretmen olabiliyorum.Salıncaklardan çok korkuyorum, insanları sevmiyorum ama salıncakta sallanıp,insanlarla beraber yaşıyorum.

Icons;



Eklenmek için bir adet icon ve kurgu yeterlidir.

Eski bir tanıdık, anlaşılamamış bir bağ? Kader ağlarında kaybolan iki Nigra'nın, gecenin karanlığında hafızalarına kazınan tek bir sima. Gelecekte sadece o anı birbirilerini tanımalarına yetecek, ve kader iki Nigra'yı saran ağlarını geçmişten gelen bir anlık güven duygusu ile yeniden örecek...

Imm, biraz ucu açık olsun dedim, geçmiş veya geleceği rp yaptıkça kurgulayabiliriz =D