Tarih Tekerrürden İbaret?

Konu: Tarih Tekerrürden İbaret? Ptsi Nis. 04, 2011 7:43 pm

15.03.2009
Sonantum Yeraltı Çarşısı / Sonantis
Meredith Sona McDiable ~ Bonnie Warner

Ayaklarını hafifçe sallayarak oturduğu yerde etrafı izliyordu. Bir an önce harekete geçmek istercesine sızlayan bacaklarına mantığı izin vermiyordu çünkü. Omzunun üzerinden önüne düşen saçlarını sıkıntıyla toplayıp arkaya attı. Kadarını vermişti. Nadir bir şey yapacak ve mantığını dinleyecekti. Yavaşça gözlerini kapadı. Görüntüler yerini derin bir karanlığa bırakırken seslerin gittikçe boğuklaştığını fark ediyordu. Hiç kıpırdamadan duruyordu oturduğu taş bankın üzerinde, tamamen konsantre olmaya çalışıyordu. Zamanı geldiğinde istediğini alabileceğini biliyor, acele davranırsa her şeyin daha da kötüye gideceğini düşünüyordu. Sona artık çevresinden hiçbir tepki alamadığında yolculuğuna başladı. Birkaç dakika önce önünden geçen esmer,uzun boylu bir genci takip ediyordu. Çünkü çocuk doğruca Sona'nın girmeye karar verdiği dükkana ilerliyordu. O sırada Sona etrafı kontrol ediyor, kaçabileceği noktalar arıyor ve o noktaların ne kadar güvenli olduğunu dikkatlice incelemeye çalışıyordu. Genç dükkana girdiğinde Sona bu sefer dikkatini mekanı ve içindekileri incelemeye verdi. Kapıda sadece bir kişi vardı. Uzun,ince,genç ve deneyimsiz görünüyordu. Açıkça söylemek gerekirse Sona için ondan kaçmak oldukça kolay olurdu. Sadece biraz daha hızlı olması gerekebilirdi. Tezgahtarı ise önemsemiyordu bile. Orta yaşlarda, kilolu ve büyük ihtimalle fazla rahatlıktan ağır hareket eden adam o tezgahın arkasından çıkana kadar Sona çoktan o sokaktan kaybolurdu. Son düşünceleriyle beraber yavaşça gözlerini açan Sona'nın suratında sağa doğru kıvrılan sinsi bir gülümseme oluşmuştu bile. Hızla ayağa kalktı ve dükkana doğru yürümeye başladı.

Çevredeki dükkanlardan sızan ışıklar aydınlatıyordu yolunu ve ara ara yerleştirilmiş kendi çevresinden başka bir yeri ışıtmayan küçük sokak lambaları. Bu kadar ışıkta gözleri izin verdiğince etrafı tekrardan kontrol ediyor, dükkandan çıktıktan sonra sapacağı sokakları göz ucuyla ama dikkatlice inceliyordu. En sonunda dükkanın önüne geldiğinde derin bir nefes alarak içeriye girdi. Cam kapının açılmasıyla hareket ederek melodik sesler çıkaran çıngırağı duyan tezgahtar karanlık bir yerden çıkıp geldi ağır adımlarla. İlk önce Sona'yı süzdü. Daha sonra tatmin olmamış olacaktı ki suratına sert bir ifade yerleşti." Ne istemiştiniz? " dedi soğuk bir ses tonuyla. Bu karşılama Sona'nın hiç hoşuna gitmese de yüzüne yerleştirdiği kocaman şirin gülümsemesini bozmadı. Şen bir sesle konuşmaya başladı. "Ben birkaç bıçak takımı arıyordum burada olduğunu söylediler." Adam hala suratındaki ifadeyi değiştirmeden Sona'yı dinliyordu. Sona minik bir nefes alıp devam etti. " Imm... Roybord'un çift taraflı takımı özellikle aradığım." Sona sözlerinin bittiğini belirtmek istercesine kafasını yukarıya kaldırdı. Adam buna karşılık sıkıntıyla kafasını salladı ve arka taraflarda kalan raflardan birine yöneldi. Orta boy bir kutuyu çıkarıp Sona'nın önüne koydu. Kutuyu açtı ve içindeki on bıçaktan birini eline aldı. " Seninde söylediğin gibi Roybord'un çift taraflı takımı. Denge merkezi tam orta noktasıdır, iki tarafı da aynı oranlara sahip olduğu için fırlatıldığında atılış şekline göre dönerek ilerleyebilir. Tasarımı... " Adam konuşurken Sona büyülenmişçesine bıçaklara bakıyordu. Bıçağa doğru uzandığında adam elini geri çekti ve bıçağı yerine geri koydu. " Tahmin edersin ki fiyatı da oldukça yüksek. " Sona gözlerini adama çevirdi. Gülümseyerek kafasını aşağı yukarıya salladı ve küçük çantasına yöneldi. Çantanın içi sadece parayla doluydu. Adam paraları görünce bir kez daha süzdü Sona'yı. Sona'nın üzerindeki uzun, biraz kabarık, siyah elbise ve taktığı mücevherleri yeni fark etmişti. Yüzündeki sıkılgan ifade gitmiş, yüzüne renk gelmiş, gözleri açılmıştı. Sona bir süre düşündükten sonra ellerini tezgaha koydu. "Roybord'un bir takımı daha vardı, ismini hatırlamıyorum. Ona da bir bakabilir miyim varsa eğer? " Sona gülümsemesini ve çıt kırıldım biri gibi çıkan sesini hala korurken adam tekrar arkadaki tezgahlardan birine yöneldi. Sona o sırada şaşkınlıkla karışık bir sevinçle kutuyu kapatıp sol eline aldı. Sağ eline ise eteğinin altına sakladığı bıçaklardan birkaç tanesini çekti kapıya doğru koşarken. Kapıdan çıktığında kapıdaki genç Sona'nın peşine düşmüştü bile ve Sona'nın tahmin ettiği gibi oldukça hızlı ilerliyordu da. Sona koşarken arkasına döndü ve bıçaklardan birini gencin ayağına doğru fırlattı. İsabet ettiğini anladığında şen bir kahkaha atıp köşeyi dönerek koşmaya devam etti. Artık çocuğun onu yakalamayacağını bilse de koşmaya devam ediyordu. Arkasına döndüğünde bir anda bir şeye, yada daha doğrusu birine çarptığını hissetti ve kendini yerde buldu. "Hay bin lanet!"

Konu: Geri: Tarih Tekerrürden İbaret? Çarş. Nis. 06, 2011 10:18 pm

Gözleri bir anlığına ilerideki bankta oturan kıza takılmıştı. Sarı, uzun saçlarını toplamış ve bir şeye konsantre oluyormuşçasına gözlerini kapatmıştı. Bu onu gülümsetti. Gözlerini sarı saçlı kızdan yola çevirdi. İnsanlar gelip geçiyor, birbirlerinin yüzlerine bakmıyorlardı. Sanki yetişmeleri gereken bir şey varmış gibi hızlı hızlı yürüyüp gidiyorlardı. Hiç biri etrafındaki güzelliklerin farkında değildi. Hepsi kendi iç dünyasına gömülmüş, oradan çıkmak için çaba harcamayan insanlardı. Bonnie ise sanki onlara inat edercesine yavaş ve sakin bir şekilde, tüm gördüklerinin tadını çıkararak ilerliyordu. Bir kaç küçük çocuğun gülüşerek bir ara sokağa girdiğini gördü. Normalde böyle bir şey fazla ilgisini çekmezdi ama çocukların sesindeki bir şey -acımasızlık?- dikkatini çekti ve adımları istemsizce oraya yöneldi. Sokağın başına yaklaştığında gülüşmelerin yanında inilti sesleri de artmıştı. Koşarak sokağa girdi. Bir an sadece zifiri karanlıktan başka bir şey göremedi. Gözlerini kırpıştırdı. Karşısındaki görüntü netleştikçe şaşkınlığı -ve öfkesi- artıyordu. Gördüğü manzara karşısında hafif bir çığlık atmadan duramadı. Üç çift göz hemen ona döndü. Sonra önemsiz bir şeymiş gibi yaptıkları işe geri döndüler. "Hey siz üçünüz! Ne yapıyorsunuz orada?" Aralarında lider gibi görünenden cevap verdi. "Seni ilgilendirmez. Şimdi başına iş açmadan git buradan!" dedi alaycı bir sırıtışı da sözlerine eklerken. "Senden öğrenmeyeceğim tatlım gidip gitmeyeceğimi. Şimdi siz bir an önce buradan defolup gidiyoruz ve o zavallı yaratığa işkence etmeyi bırakıyorsunuz. Eğer 3 saniye içinde buradan gitmezseniz ölmüş olmak için dua edersiniz." dedi hissettiğinden daha öfkeli ve kararlı bir şekilde. Lider olan sanki ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyormuş gibi gözlerini kısmıştı. Sonra ciddi olduğuna karar vermiş olmalı ki "Hadi gidelim buradan çocuklar. Bu kaltağın eğlencemizi bozmasına izin vermeyelim." dedi ve yanındakileri alıp sokaktan çıktı. Onlar çıkana kadar yerinden kımıldamadı Bonnie. Gider gitmez ise hemen koştu ve yaralanan yaratığa baktı. Artık ne olduğu bile belli değildi ve yaşamasına imken yoktu. Keşke yaşam yeteneğim olsa. O zaman onu iyileştirebilirdim diye geçirdi içinden. Gözlerinden bir damla yaş düştü ve hemen yerinden kalkıp sokağa çıktı. Orada durması daha fazla gözyaşı anlamına gelecekti ve yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Dalgın dalgın sokakta yürürken sevimsiz bir gülüş geldi kulağına. Arkasını döndüğünde önce sarı saçları gördü. Bir an sonra o saçlar suratını kaplıyordu. "Hay bin lanet!" dediğini işitti üzerindekinin. "Hey kalksana üstümden! Canım acıyor!" Daha kalkmaya bile çabalayamadan kız kolundan tuttu ve olanca hızıyla kolundan çekti. "Ne yapıyorsun sen?" Kolunu çekmeye fırsat bulamadan kız onu çekiştirdi ve koşmaya başladı. Bonnie inanılmaz bir deja vu hissiyle dolmuştu. Bu anı daha önce de yaşadım... 8 yaşındaydı Bonny. Yine böyle sokakta yürürken biri ona çarpmıştı ve o daha ne olduğunu anlamadan koşmaya zorlanmıştı. Koşarken hiçbir şey düşünemiyordu. Sonra kız onu boş bir eve sokmuştu. Önce şükür durabildik diye düşündü. Sonra ben neredeyim diye düşündü panikle. "Hey beni nereye ve neden getirdin sen?" diye sordu huysuzlanarak. Kız bıkkın bir şekilde ona baktı. "Seni yanıma almak gibi bir düşüncem yoktu. O kahrolası yolun ortasında durmuyor olsaydın şimdi burada olmak zorunda değildin." dedi. Kızmıştı. Sonuçta kendisine çarpan ve buraya sürükleyen oydu. Aklına ilk gelen cümleyi söyledi "Saçların çok güzelmiş." Bir ara sokakta durmalarıyla daldığı düşüncelerden sıyrıldı. Kendisine çarpan ve kaçıran kişiye baktı. Hala soluklanıyordu ve sarı saçları yüzüne gelmişti. Onu tanımaması mümkün değildi. Bankta oturan kız… Ve Sona… Kız önce şaşırdı ve sonra kocaman sırıttı. "Teşekkürler. Benim adım Sona." dedi ve elini uzattı. Hiç çekinmeden eli tuttu "Benim adım da Bonnie." dedi. "Sona!" dedi şaşkınlığını gizleyemeyerek. Kız başını kaldırdı. Kendisini tanıdığı anı nerdeyse hissetti Bonnie. Önce gözlerini kıstı ve sonra kocaman açtı "Bonny?" dedi şaşırmış bir şekildi. Sonra sırıtmaya başladı. Bonnie bir sürü duygu hissetti aynı anda. Şaşkınlık, öfke, özlem... İlk karşılaşmalarındaki gibi yine aklına gelen ilk şeyi söyledi. "Seni kahrolası! Neden haber vermeden çekip gittin?"

Konu: Geri: Tarih Tekerrürden İbaret? C.tesi Nis. 09, 2011 3:48 pm

"Bonny!? Oha cidden sen misin? "

"Özür dilerim. Sanırım o sıra peşimde birileri vardı. Emin değilim ama ailemin mirasını isteyen birileri olabilirdi yada..."

"Her neyse işte. Gitmek zorundaydım sana haber verecek zamanım yoktu. Bir daha da geri dönemedim zaten oraya uzun bir süre. "

"Nasılsın peki görüşmeyeli! Çok özlemişim seni!" Küçük bir kahkaha atıp konuşmasına devam etti. "Bizi ayıran kadar aynı şekilde yeniden birleştiriyor ha ne dersin?"