S e c t h o r e ~

Konu: S e c t h o r e ~ Cuma Nis. 08, 2011 11:09 pm

SECTHORE R. MCWEIS

Ya tanrı yalan söylüyorsa? Hiç düşündünüz mü bunu? Hayatınızı adadığınız gerçeklerin doğruluğunu ispatlayın bana, uğruna insanların canını verdiği savaşları kimin çıkardığını düşünün. Oynamak zorunda olduğumuz bir senaryo var ve bizler sadece basit kuklalarız. Neyse ki O'nun bahşettiği yetenek, tüm bunları kafamda toparlayabilmeme yardım etti. Belki bu da bir oyundur, kim bilir?

BELKİ BİLMEK İSTERSİNİZ, GEÇMİŞİMİ...

Sonu olmayan bir kuyuya düştüğünüzü düşünün, sonsuza kadar orada takılıp kalıyorsunuz. Geçmişimde böyle işte, yanlış kararlar ve peşimi bırakmayan kâbuslar. Akademi yıllarımın başlarında fazla umursamazdım, hayatı olacağı gibi yaşar ve hiçbir şeye özen göstermezdim. Babamın bitmek bilmeyen tokatları ve öğretmenlerin sert tavırları beni değişmek zorunda bıraktı. Babama layık biri olmak için çok çabaladım, delirmiş gibiydim. Yavaş yavaş tüm öğretmenlerin ilgisini üzerime çekiyor, sadece babamın istediklerini yapıyordum. Annemden hiç bahsetmiyorum, o her zaman benim iyiliğimi isteyen melek yüzlü bir insandı sadece. Çalıştım, çok çalıştım. Profesörlerin eni gözdesi bendim ve bu değişimi onlar ‘büyüme’ olarak algılıyorlardı. Belki de büyümüştüm ve bunu fark etmiyordum. Gitgide kendi kararlarımı saçma bulmaya başlamıştım, insanların yönlendirmesiyle yaşıyordum sanki. Bunun istediğim hayat olup olmadığını bilmiyorum fakat herkes bana çok iyi davranıyordu. Kendimi kukla gibi hissediyordum, değişmeyi ben istemiştim ama bu hayat ruhumu hapsediyor ve onu kirli bir kafese tıkıyordu. Nefes alan ben değildim, yürüyen, çalışan, aşık olan… Evet aşık olmuştum o senelerde, hem de bir nigraya. Kalbimi girilmeyen sokak köşelerinde yağmura maruz bırakan ve gözlerine her baktığımda ruhumun biraz daha temizlendiğini sandığım kadın. O normal bir nigra değildi, benim gibi kendi ördüğü duvarlar arasında sıkışmıştı. Ne yada kim olduğu umurumda değildi, ona sırılsıklam aşıktım. Soluk benzini bir nebze olsun renklendirebilmek ve gözlerindeki ölüm ateşini söndürebilmek için her şeyi yapabilirdim. İki yapboz parçası gibiydik, birbirimizi tamamlıyorduk adeta. Kaybettiğim ruhumu onda buluyordum, tanrının yarattığı düzeni bozmak beni güldürüyordu. Kimse bir nigra ve alba ilişkisine doğru bakmaz, ilgi çekmeye çalıştığımı düşünen bile oldu. Haksızda değiller hani, her zaman ilgi odağı olmaya çalışmıştım. Sahte kimliğimle kazandığım arkadaşlarımı kaybettim, hepsi birer birer kayboluyordu benden. Asıl beni kabullenememiş olmaları normal aslında. Akademi bittiğinde babamın yüzünü bile görmek istemiyordum. Kaçtım, başka bir yere yerleştik onunla. Bizi yadırgamayacak insanlar arıyordum ama maalesef yoktu öyle biri. Bu lanet düzen değişmediği sürece olmayacaktı da. Yıllar geçti, kendimi her konuda geliştirmeye çalışıyordum. Hiç olmadığım kadar mutluydum, onunlaydım. İşimde iyi bir yerlere gelmiştim ve bir çocuğumuz olmuştu. Olaylar nasıl gelişti bilmiyorum, o gitmek zorunda kaldı. Geri döneceğim demişti, dönmedi. Şimdi sadece kirli dünyaya sunduğumuz bir çocuk var ve onu her gördüğümde pişmanlık duyan gözlerim...

BENİ YAKINDAN TANIMAYA NE DERSİNİZ?

DÜZENLENİYÖR.

Konu: Geri: S e c t h o r e ~ Paz Nis. 10, 2011 6:05 pm

Lazım olacağ.

Konu: Geri: S e c t h o r e ~ C.tesi Nis. 16, 2011 10:59 pm

ayıp insan oğlunu lejantına ekler üü. pis baba kötü baba. ekleee.