Isaac.

Gün biterken güneş ışığı son bir umutla pencereden içeri girmişti, fakat gölgeler izin vermemişti ve onları katledercesine savaşıyorlardı. Karanlık yine her yere hakim olacaktı, kıyamet gelmeden önce her gece bunu insanları alıştırmak için yaparlardı. Ne var ki lambalar yakıldığında hemen pes ediyorlardı. O cesareti toparlayamıyorlardı bir türlü. Kendilerine birer siper bulup mücadele etmeye çalışıyorlardı, fakat bu imkansızdı. Işık onlar için fazla güçlüydü, sadece gün batımlarında o gücü kaybederdi ve kendisini hemen toplayıp karanlığı sonsuza dek ortadan yoketmek için bütün gücünü kullanırdı. Gölge oyunları onların büyük savaşının küçük bir göstergesiydi aslında, hiç bitmeyecek olan bir savaş...

Büyük malikhanede de bu savaş devam ediyordu, ama başka savaşlar da vardı elbette. Isaac, toplantı odasında farklı bir savaş vermekteydi, bu da bitmeyecek gibiydi... Karşısındaki adam yaşlıydı, ellilerinde olmalıydı. Yüzü epey solmuştu, ölü gibi bakan mavi gözleri ve derisinden dışarı çıkmak isteyen elmacık kemikleriyle bir zombiyi andırıyordu. Gözlerinin altı mosmor olmuştu, dudakları kuruydu, saçlarının neredeyse tümü dökülmüştü ve bembeyaz sakalları fazlasıyla uzundu. Öte yandan giydiği elbise oldukça şıktı, yeni almış olmalıydı. Sesi garip çıkıyordu, anlaşılan uzun zamandır sigara kullanıyordu. Konuşurken arada nefesi kesiliyor, öksürüyor ve birkaç kez derin nefes aldıktan sonra devam ediyordu. Isaac adama acıyarak bakıyordu, fakat savaşta kimseye acınmaması gerekliydi; bu yüzden bu adam dahil kimseye acımamalıydı. Adamın dediklerini dinledikten sonra viskisinden bir yudum aldı, ve konuşmaya başladı.

- Anlıyorum Bay, mmm...
- Greenwood. Thomas Greenwood.
- Ah, evet. Ama düşüncelerimi değiştirmeyeceğim ne yazık ki. Abim son üç senedir aynı yerde duruyor; toprağın altında... Onun geçmişte yaptıkları ve yapmayı düşündüğü her şeyi de yanında götürdü. Kızınıza bazı teklifler sundum, fakat sonuç alamadım ne yazık ki. Bitmek bilmeyen egosu yüzünden pek anlaşamadık da diyebiliriz. Verebileceğim paranın miktarını da söyledim size, ve siz de kabul etmiyorsunuz. Eğer böyle devam ederseniz bütün tekliflerimi geri çekeceğim ve eliniz boş döneceksiniz. Son teklifimi kabul ediyor musunuz?
- Üzgünüm ama söylediğiniz rakamlar beklentilerimizin epey altında. Abiniz kızımın tam yedi senesini de alıp götürdü Bay Adams, ve Amy o günden beri çok değişik davranıyor. Bazen abinizin mezarına gittiğini görüyorum, bağırıp çağırıyor ve ağlayarak geri dönüyor. Anlaşılan pek de iyi bir karı-koca değildiler. Dediğim gibi, eğer bu iş şimdi hallolmazsa sonra sizi çok kötü şeyler bekleyecek olabilir, bilemiyorum.
- Bunun beni korkutması mı gerekiyordu Bay Greenway? Açıkçası hiç korkmadım. Çünkü şuan benim malikhanemdesiniz ve ailemin büyük çoğunluğunun burada olduğunu hatırlatmak isterim. Ayrıca bu hasta halinizle hiçbir şey yapamazsınız. Sigarayla dolup taşan ciğeriniz sizi öldürmek üzere, ve uyuyamıyorsunuz. Çünkü gücümüzün farkındasınız, korkuyorsunuz. Lütfen başka kapıları da deneyin Bay Greenway, son teklifimi de geri çektiğimi bildirmek isterim. Lütfen hızlıca evimi terkedin ve bir daha görüşmeyelim. Eğer ısrarcı olursanız da evdeki görevlilerle uğraşmanız gerekecek, çünkü size laf anlatmaktan; daha doğrusu anlatmaya çalışmaktan yoruldum. Bir daha görüşmemek üzere, Thomas.

Adam dağılmış görünüyordu, ne yapacağını bilemez hâldeydi. Birkaç kez konuşmayı denedi, ama yapamadı. Gelmeden önce düşünmüştü aslında, son çaresi de hemen paltosunun cebindeydi. Bir an duraksadı, gerçekten bunu yapması mı gerekiyordu? Elini cebine attı, ve bıçağı kılıfından çıkararak Isaac'e doğrulttu. Isaac ne olduğunu anlayamamıştı, hızlı bir hamleyle adamı kolundan yakaladı ve bıçağı almaya çalıştı. Öyle görünmese de oldukça güçlüydü Thomas, uzun bir süre direndi. Adamın pes etmeyeceğini anlayan Isaac diziyle sert bir şekilde adamın karnına vurdu. İki büklüm olan adamın kolunu da biraz çevirince bıçak yere düşmüştü. Thomas olanlardan sonra kendini geriye attı, ve ağlamaya başladı. Gözlerinden akan yaşlar öyle çok parlıyordu ki, su damlacığın her hareketini izleyebiliyordu Isaac. Thomas bu işi burada bırakamazdı, masadaki vazoyu gözüne kestirdi ve hızlı davranarak eline aldı. Bağırarak koşmaya başladığında Isaac yerdeki bıçağı alıp adamın gelmesini bekledi.

Ve o an... Bir insan daha ölüyordu... Hem de aynı ırkından biri tarafından öldürülüyordu, yine bir insan... Bıçak karnına saplanmıştı Thomas'ın, kanlar içinde yere yığıldı. Gözyaşları ve kan birleşmişti, daha da şiddetli parlıyorlardı artık. Her şey bitmişti, bu duyguyu ikinci kez yaşamak pek de kolay değildi Isaac için. Ama ilki çok daha zor olmuştu. Yaptığı şey ise ilk günah gibiydi adeta; kendi kanını taşıyan, birlikte büyüdüğü, aynı aileye sahip olan ve belki de kendisine en yakın olan kişiyi, abisini öldürmek...

Gerekli Uzunluk= 8 puan
Anlatım= 20 puan
Renklendirme/Görünüm= 8 puan
İçerik/Kurgu= 20 puan
Akıcılık= 10 puan
İmla= 9 puan
Paragraf Düzeni= 4 puan
Tutarlılık= 5 puan

Toplam= 84